فیلم هرگز دیده نشده از استیو جابز در حال بحث در مورد آینده کامپیوترها در سال 1983 را تماشا کنید

استیو به ندرت در کنفرانس های طراحی شرکت می کرد. این سال 1983 بود، قبل از راه اندازی مک، و هنوز روزهای نسبتاً اولیه اپل. به نظر من درک عمیق او از تغییرات شگرفی که قرار بود با دسترسی گسترده به کامپیوتر اتفاق بیفتد، نفس گیر است. البته، او فراتر از فقط نبوی بودن، در تعریف محصولاتی که فرهنگ و زندگی ما را برای همیشه تغییر می‌دهند، نقش اساسی داشت.

استیو در آستانه راه اندازی اولین کامپیوتر واقعاً شخصی، صرفاً درگیر فناوری تأسیس و عملکرد طراحی محصول نیست. این فوق العاده غیرعادی است، زیرا در مراحل اولیه نوآوری چشمگیر، معمولاً این فناوری اولیه است که از تمام توجه و تمرکز سود می برد.

استیو اشاره می‌کند که تلاش‌های طراحی در ایالات متحده در آن زمان بر روی خودرو متمرکز شده بود، بدون توجه یا تلاش کمی برای لوازم الکترونیکی مصرفی. در حالی که شنیدن صحبت رهبران در مورد مسئولیت ملی در تولید غیرعادی نیست، به نظر من جالب بود که او در مورد مسئولیت یک کشور در طراحی صحبت کرد.

در این گفتگو، استیو پیش‌بینی می‌کند که تا سال 1986، فروش رایانه‌های شخصی از فروش خودروها بیشتر خواهد شد و در ده سال آینده، مردم زمان بیشتری را با رایانه شخصی می‌گذرانند تا با خودرو. اینها ادعاهای پوچ برای اوایل دهه 1980 بود. او با تشریح آنچه که به عنوان اجتناب ناپذیری می‌داند که این یک مقوله جدید فراگیر است، از طراحان مخاطب کمک می‌خواهد. او از آنها می خواهد که در مورد طراحی این محصولات فکر کنند، زیرا خوب یا ضعیف طراحی شده اند، اما همچنان ساخته می شوند.

استیو یکی از بهترین مربیانی است که در زندگی ام دیده ام. او این توانایی را داشت که فناوری‌های بسیار انتزاعی و پیچیده را با عباراتی قابل دسترس، ملموس و مرتبط توضیح دهد. شما می شنوید که او کامپیوتر را به عنوان کاری بیش از انجام کارهای نسبتاً پیش پا افتاده توصیف می کند، اما این کار را بسیار سریع انجام می دهد. او مثال می‌زند که در حال دویدن برای گرفتن دسته‌ای گل و بازگشت تا زمانی که می‌توانید انگشتان خود را بفشارید – سرعتی که کار را جادویی می‌کند.

وقتی به کارهایمان نگاه می‌کنم، آنچه را که بیشتر به خاطر می‌آورم، محصولات نیست، بلکه فرآیند است. بخشی از درخشش استیو این بود که چگونه یاد گرفت از فرآیند خلاقانه حمایت کند، حتی در گروه های بزرگی از مردم ایده ها را تشویق و توسعه دهد. او با روند خلقت با احترامی نادر و شگفت‌انگیز برخورد کرد.

انقلابی که استیو بیش از 40 سال پیش توصیف کرد البته اتفاق افتاد، تا حدی به دلیل تعهد عمیق او به نوعی مسئولیت مدنی. او بسیار فراتر از هر نوع الزام عملکردی اهمیت می داد. او یک پیروزی برای زیبایی، برای پاکی و، به قول خودش، برای دادن لعنت بود. او واقعاً معتقد بود که با ساختن چیزی مفید، توانمند و زیبا، عشق خود را به انسانیت ابراز می کنیم.